Халхын баяр

Орсод оюутан байхын гоёо дурсамж зөндөө шүү. Нэг удаа Горный Алтайгаас амьд мярнуусан хонь танилаараа дамжуулж худалдаж авж, 24 машинаар хүргүүлээд түүнийгээ оюутны байрлуу оруулж байж билээ. Монголд бол оюутны байр байтугай орон сууц, балкон дээр хонь майлах юу ч биш л дээ... харин Ново (Новосибирск)-д бол өөр байсаан... Новогийн дотны анд Наст бид хоёр хонио хүзүүдэж чирээд, нөгөөх нь майлаад оюутны байрны том хаалгаар ортол бөөн ангайсан нүд байж билээ... дээр нь тооцоо алдаж комендант (байрны дарга) шууд таарваа.. Тэжээхгүй нь лав тодорхой, тэгэхлээр идэж л таарах байх гэсэн шиг ойлгосон хэрнээ бас цочирдсон, юу хэлхээ мэдэхгүй гайхсан царайг нь би харангуутаа л шууд үг дугархаас нь өмнө өрсөн – Светлана Петровна, всё будет незаметно, у нас сегодня праздник ... и этот баран мой подарок друзьям... сьем и просто исчезнить и всё гэж хэлж билээ. Идээд л дуусаа... юу ч үлдэхгүй... гэж хэлхэд загнах нь хоббу мэт болсон тэр махлаг шар байрны дарга маань таг дуугай Наст хонь бид 3-ийг хажуугаараа өнгөрөөж билээ. Нүүдэлчин ёс заншил мэдэхгүй хотын хүмүүсд их л аймар зэрлэг харагдсан байх л даа. Хонийг инженер Наст басгүй шоу хийн гаргав. Анагаахын оюутнуудад нүдэн дээр нь эд эрхтэн бүрийг нь харуулж анатоми-ийн хийчээл заачвуудаа гэж хэлж инээлдэж байж билээ. Наст маань угийн ажилд сайн багадаа хөдөө өссөн тул хонь төхөөрөхдөө лут, арьсыг нь хуулахдаа шалав байсан шүү. Гэдэс гүзээ бүгдийг дээд зэргээр янзалж идэх хүртлэх бүх процесс-ийг гардаж хийж байж билээ.. Орос найз нар ч хажуугаас нь ангайтлаа харна. Бусад сургуулиас ч мөн олон Монгол оюутнууд цугларч халхын баяраар нэг удаа гэдэс чанаж идэж тэмдэглэж билээ орсод Новоод оюутны байранд шүү бүүр...